Informujemy, że na tej stronie stosujemy pliki cookies (tzw. ciasteczka). Korzystając ze strony wyrażają Państwo zgodę na używanie cookie, zgodnie z aktualnymi ustawieniami przeglądarki.
Jeśli chcą Państwo zmienić tę opcję, należy zmienić ustawienia przeglądarki dotyczące przechowywania i uzyskiwania dostępu do plików cookies w Państwa komputerze. Rozumiem komunikat.

Kliknij tu aby zamknąć powiadomienie.

ARCHIWUM DZIAŁU: Kultura

Marcowe Familijne Kino w Bibliotece

dodane 03.03.2016
[Sosnowiec] 5 marca w sobotę o godz. 11:00 odbędzie się kolejny familijny seans. Na dzieci wraz z osobami towarzyszącymi w Auli Biblioteki Głównej w Sosnowcu przy ul. Kościelnej 11 czekać będzie nagrodzona Oscarem dla najlepszej animacji niezwykle kolorowa i mądra bajka. Opowiada  o emocjach – Radości, Smutku, Strachu, Gniewie i Odrazie oraz o ich wpływie na zachowanie małego człowieka. Wstęp wolny.   Bohaterką opowieści jest 11-letnia dziewczynka, która wraz z rodzicami opuszcza rodzinną Minnesotę i przenosi się do San Francisco. Dziecku nie jest łatwo odnaleźć się w nowym mieście, domu i szkole. Jak każdym z ludzi, kierują nim silne emocje: Radość, Strach, Gniew, Odraza i Smutek. Choć najmilsza emocja, Radość, robi wszystko, by utrzymać w głowie dziewczynki pozytywną i szczęśliwą atmosferę, pozostałe uczucia również chcą dojść do głosu…   Wejście na Aulę będzie możliwe na pół godziny przed seansem i kwadrans po jego rozpoczęciu. Organizatorzy proszą o punktualność!   Kino w Bibliotece zaprasza na projekcje filmów adresowanych do dzieci, młodzieży, ich rodziców i opiekunów. W repertuarze przewidziane są filmy fabularne i animowane pełne przygód, humoru i emocji, odpowiednie dla widzów w każdym wieku, dzięki czemu nasze seanse mają charakter iście familijny. Wstęp na projekcje jest jak zawsze bezpłatny.   Szczegółowy repertuar dostępny na plakatach w Bibliotece Głównej MBP. Pytania o tytuł filmu można kierować na adres: kinga.baranowska@biblioteka.sosnowiec.pl lub pod numer telefonu 32 266 43 76 (po godz. 15.00 pod numer 32 266 64 72). Tytuły poszczególnych filmów nie są reklamowane w mediach ze względu na wymogi umowy licencyjnej.   (s)

Medalowa instalacja i sentymentalne soboty w Muzeum Śląskim

dodane 03.03.2016
[Region] „Post-Apocalypsis” to najnowszy projekt Centrum Scenografii Polskiej Oddziału Muzeum Śląskiego oraz Instytutu Teatralnego im. Zbigniewa Raszewskiego. Od 5 marca w nowej siedzibie Muzeum będzie można podziwiać tę niezwykłą instalację nagrodzoną Złotym Medalem na 13. Praskim Quadriennale. Wernisaż już w piątek, 4 marca, o godz. 18.00. Projekt, wyróżniony na największym na świecie wydarzeniu wystawienniczym poświęconym sztukom wizualnym  i performatywnym, będzie dostępny do 10 kwietnia.   – Elementami interaktywnej ekspozycji są drzewa, które pod wpływem dotyku „przemawiają” fragmentami tekstów polskich romantyków. Instalacja „Post-Apocalypsis” projektuje współczesną wizję świata sieciowego i globalnego – mówi nam Danuta Piękoś z Działu Promocji Muzeum Śl. – Widzowie wkraczają bezpośrednio w zagęszczoną przestrzeń danych pogodowych transmitowanych na żywo, między innymi z różnych miejsc energetycznych zagrożeń i katastrof na Ziemi. Aktualizowane na bieżąco informacje poddawane są artystycznemu przetworzeniu na dźwięki i w ten sposób instalacja zostaje wypełniona audiosferą reagującą na ludzką obecność – wyjaśnia.   Inspiracją stał się spektakl Jerzego Grotowskiego „Apocalypsis cum figuris”, jedno z najważniejszych przedstawień XX w. Instytut Teatralny im. Z. Raszewskiego, który był koordynatorem polskich ekspozycji na Praskim Quadriennale 2015, zaprosił do współpracy przy powstaniu nagrodzonej instalacji przedstawicieli różnych dziedzin: badaczy, programistów, kompozytorów, projektantów i architektów. Przyznając ekspozycji Złoty Medal – pierwszy od 36 lat dla Polski – jury w uzasadnieniu werdyktu zwróciło uwagę na „interaktywny charakter przestrzeni dźwiękowej odzwierciedlający współczesne koncepcje dotyczące relacji między naturą, ludźmi i technologią”. Kontekst „Post-Apocalypsis” w przestrzeni Muzeum Śląskiego nabiera szczególnego wymiaru.   Kuratorką ekspozycji jest Agnieszka Jelewska. Wydarzeniem towarzyszącym będzie sesja naukowa oraz panel dyskusyjny „Wehikuł przestrzeni” 15–16 kwietnia w Muzeum przy ul. T. Dobrowolskiego 1.   Muzealnicy przypominają dorosłym i młodzieży o marcowych „Czynnych sobotach”, które gwarantują ciekawe i pożyteczne spędzanie czasu. Już 5 marca o godz. 11.00 Marcin Smierz z Instytutu Historii UŚl. opowie o „Znaczeniu przemysłu górnośląskiego w gospodarce II RP”. Natomiast o godz. 15.00 „Odległe kultury w twórczości Alfreda Szklarskiego” przypomni dr Tarzycjusz Buliński. 9 marca bardzo interesujący wieczór pn. „Czas na miłość” zapowiada się w starej siedzibie Muzeum Śl. przy ul. Korfantego w centrum Katowic. O godz. 18.00, podczas spotkania wokół starego sosnowieckiego fotoplastykonu, Krystyna Pieronkiewicz-Pieczko przypomni tradycje zalotów i narzeczeństwa w naszym regionie. Wstęp na imprezy „Czynnych sobót” jest wolny. Wiele dzieje się ponadto w przestrzeni okołomuzealnej. Wieża wyciągowa dawnej kopalni Katowice, dziś panoramiczna, świadek przeobrażenia postindustrialnego terenu w Strefę Kultury i powstawania w tym miejscu nowej siedziby Muzeum Śląskiego, już niedługo sama ulegnie metamorfozie. Robi wrażenie, ma około 40 m wysokości i waży 100 ton. Wieża wyciągowa szybu Warszawa II, wyprodukowana niemal przed stoma laty, jest pozostałością po jednym z najstarszych szybów kopalni. Zachowana w oryginalnym stanie, stanowi świadectwo rozwiązań technologicznych z lat 20. XX w. W ramach projektu budowy nowej siedziby Muzeum została zaadaptowana na wieżę widokową, m.in. wzmocnione zostały fundamenty, dobudowano windę panoramiczną, zabezpieczono podesty i balustrady schodowe oraz wykonano oświetlenie. Prace nie ingerowały jednak w zabytkową konstrukcję. Najbardziej rozpoznawalny symbol Muzeum Śląskiego, który towarzyszył w przeszłości transmisjom z Telewizji Katowice, nadal jest charakterystycznym punktem na mapie regionu i atrakcją turystyczną. Wieża, wciąż budząca wiele wspomnień górników z zamkniętej w 1999 r. kopalni Katowice, obecnie wywołuje tak pozytywne emocje, że podczas ubiegłorocznego festiwalu Tauron Nowa Muzyka odbyły się na niej oświadczyny. – Dzięki otrzymanej ze środków Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego dotacji, w najbliższych dniach zakończony zostanie montaż paneli zabezpieczających na pomostach pełniących również funkcję informacyjną i promocyjną. Górna platforma wieży uzyska zadaszenie, które nawiąże do jej pierwotnego wyglądu. W ramach przyznanej dotacji opracowana została kompleksowa dokumentacja prac, które pozwolą na utrzymanie trwałości konstrukcji przez nawet 50 lat – mówi Danuta Piękoś. Obecnie. Niestety, ze względu na warunki atmosferyczne, wieża widokowa jest wyłączona z użytku do sezonu wiosennego. Następują także przeobrażenia muzealnej przestrzeni parkowej i zwiedzający mogą obserwować postępy w rewitalizacji dwóch zabytkowych budynków pokopalnianych, które już jesienią tego roku zyskają nowe przeznaczenie. W budynku dawnej stolarni trwają ostatnie prace adaptacyjne, po zakończeniu których będzie tu prezentowana wystawa nawiązująca do podróży bohatera książek Alfreda Szklarskiego, ukazująca bogactwo kulturowe i przyrodnicze świata. Dodatkowo przestrzeń umożliwi organizację przedstawień teatralnych, zajęć plastycznych i pokazów filmowych, które uwzględniać będą potrzeby edukacyjne różnych grup odbiorców, w tym osób niepełnosprawnych. W budynku znajdować się będą także odrestaurowane zabytkowe maszyny stolarskie, które stanowiły wyposażenie byłej kopalni. Natomiast dzięki kompleksowemu remontowi dawnej łaźni głównej możliwe będzie przeniesienie pracowni działów Historii, Archeologii i Etnologii z siedziby przy al. W. Korfantego do zaadaptowanego na te cele budynku się przy ul. T. Dobrowolskiego. Zasadniczą jego część zajmie powierzchnia ekspozycyjna. Jesienią zobaczymy wystawę „Zaczęło się od ziarna...”, wprowadzającą w bogatą, a często zaskakującą historię roślin uprawnych oraz prezentującą tajniki pracowni archeobotanicznej i realizowanych przez nią badań. Na przyległym terenie zostanie wybudowany parking z miejscami dla pojazdów osób niepełnosprawnych oraz autokarów.   Jak tłumaczy nam Danuta Piękoś, dofinansowanie ze środków Mechanizmu Finansowego Europejskiego Obszaru Gospodarczego na lata 2009–2014 umożliwi Muzeum pełnienie funkcji centrum kompetencji, usług i badań dla innych instytucji. Istotnym elementem projektu jest doposażenie nowoczesnej pracowni digitalizacji opracowującej cyfrowo najcenniejsze, unikatowe zbiory Muzeum. Cały projekt realizowany jest we współpracy z Norweskim Instytutem Badań Dziedzictwa Kulturowego (NIKU), niezależną instytucją non profit zajmującą się konserwacją i zrównoważonym zarządzaniem dziedzictwem kulturowym. Teresa Stokłosa foto: Markéta Bendová, Witalis Szołtys

Naziści w szybie Wilson – premiera w sobotę

dodane 02.03.2016
[Region] Człowiek Roku 1938 według tygodnika „Time”, Adolf Hitler. Nazista. Minister oświecenia i propagandy Goebbels z żoną. Naziści. Heinrich Hoffmann, fotograf, autor twarzy Hitlera. Też nazista. Brawa. Odwiedzają Leni Riefenstahl – autorkę słynnego „Triumfu woli”. Owacje na stojąco. Czy Hitler zaproponuje jej zrobienie nowego filmu? Czy Leni ulegnie Fuehrerowi? Czy nasi goście będą rozmawiać o polityce kulturalnej? Czy zamienią słówko na temat ostatecznego rozwiązania? Na te pytania spróbują odpowiedzieć Sophie i Hans Schollowie, członkowie antyhitlerowskiej organizacji Biała Róża. To oni przeprowadzą dochodzenie w sprawie amnezji Leni Riefenstahl. Kierować nimi będzie nie kto inny, jak Jelinek. Elfriede Jelinek, agentka specjalna od wyparcia i analfabetyzmu.   To w skrócie treść najnowszego spektaklu Teatru Śląskiego pt. „Leni Riefenstahl. Epizody niepamięci”, którego prapremiera będzie miała miejsce w kultowym Szybie Wilson w Katowicach przy  ulicy  Oswobodzenia 1 w sobotę, 5 marca o godz. 19.00.  – „Leni Riefenstahl. Epizody niepamięci” to opowieść o dwuznacznej mocy wpisanej w sztukę – mówi „WZ” Aleksandra Czapla-Oslislo, kierowniczka literacka i rzeczniczka prasowa katowickiego „Wyspiańskiego”.  – Leni to przykład artystki uwikłanej w ideologię.Tworzyła filmy propagandowe dla nazistów, twierdząc jednocześnie, że z polityką nie ma nic wspólnego, a w ten sposób doskonali jedynie własny reżyserski warsztat. Historia Leni to także opowieść o tym, jak wobec artysty polityka bywa czasami bezradna. Hitler i Goebbels, choć zamawiali u niej kolejne filmy, nie mogli sobie z autorką „Triumfu woli” poradzić. Z jej perfekcjonizmem, nieobliczalnością, wybujałymi wymaganiami finansowymi. Naziści umarli, a Leni nic się nie zmieniła – wyjaśnia.   Przedstawienie jest  dziełem młodych, ale już  doskonale znanych z licznych ogólnopolskich sukcesów  twórców. Wyreżyserowała je Ewelina Marciniak, którą pamiętamy ze słynnej „Morfiny”.  Autorami  scenariusza są Iga Gańczarczyk, sosnowiczanka ze Środuli, która robi coraz większą teatralną karierę oraz równie ceniony Łukasz Wojtysko. Scenografia, kostiumy i światło są dziełem Katarzyny Borkowskiej, a choreografia Dominiki Knapik, także współrealizatorek „Morfiny”. Muzyka – Piotr Kubiak i Daniel Szwed. Wśród znakomitych aktorów są współpracujący ze scenami zagłębiowskimi Mateusz Znaniecki jako Adolf Hitler i Michał Piotrowski wcielający się w Hansa Scholla.   Kim była Berta Helene „Leni” Riefenstahl (1902 – 2003)? Urodzoną w Berlinie tancerką, aktorką, ale przede wszystkim świetną reżyserką  filmową, znaną  z nowatorskiej techniki, oświetlenia, montażu i estetyki. Autorką największych filmów propagandowych III Rzeszy. Przeżyła cały XX wiek, dwie wojny światowe,  Rewolucję Październikową i zmiany ustrojowe w Europie. W 1932 roku nakręciła swój pierwszy ważny film, „Błękitne światło”, a wkrótce potem, zafascynowana charyzmą Adolfa Hitlera, zaproponowała mu dokumentowanie wydarzeń ruchu narodowosocjalistycznego. Tak powstały kolejno „Zwycięstwo wiary”, „Triumf woli”,  w 1938 „Olimpia”, kronika olimpiady berlińskiej, w 1939 dokument z kampanii wrześniowej w Polsce, wreszcie „Niziny” o więźniach obozu koncentracyjnego. Jej studio było nieustannie finansowane przez nazistów i osobiście Hitlera.   Po wojnie odsiedziała cztery lata w areszcie francuskim, ale po uniewinnieniu była taka sama. Uważała się wyłącznie za dokumentalistkę swoich czasów. Chciała nadal kręcić filmy, a gdy zabrakło funduszy, zajęła się fotografią. Starzała się, lecz tylko w oczach świata. We własnych była cały czas młodą Leni, wielką artystką, przed którą świat za chwilę znowu padnie na kolana. Szukała nowych wyzwań: jeździła do Afryki fotografować Nubijczyków, a mając siedemdziesiąt lat nurkowała i filmowała podwodne światy. Na setne urodziny wyreżyserowała „Podwodne impresje”, film o życiu w oceanach. Miała wystarczająco dużo siły, by ciągle odgrywać życiowe sukcesy i porażki. Tworzyć mit, montować swój własny obraz – chodzący triumf witalności. Zmarła w swoim domu w Bawarii, przeżywszy 101 lat.   Jaki będzie trzygodzinny spektakl o Leni Riefenstahl, drugi po słynnej „Morfinie” w reżyserii Eweliny Marciniak, grany na scenie niemal dwustuletniego Szybu Wilson dawnej kop. „Wieczorek”, przekonamy się podczas sobotniej premiery.   Teresa Stokłosa

Święto tańca w MDK „Kazimierz”

dodane 01.03.2016
[Sosnowiec] Już w najbliższą sobotę 5 marca w ciągu 10 godzin na scenie Miejskiego Domu Kultury „Kazimierz” w Sosnowcu wystąpią grupy taneczne prezentujące różne style tańca, m.in taniec towarzyski, hip-hop, breakdance, taniec nowoczesny, modern balet, taniec etniczny oraz formy taneczno-sportowe: charleadering i mażoretki. O godzinie 8.00 rozpocznie się IX edycja Ogólnopolskiego Festiwalu Tanecznego „Róża”!   Ogólnopolski Festiwal Taneczny „Róża” to inicjatywa uczniowskiego klubu sportowego UKS Orlęta, działającego przy Gimnazjum nr 1 w Sosnowcu, oraz Miejskiego Domu Kultury „Kazimierz” w Sosnowcu. – O skali tego wydarzenia artystycznego świadczy ilość zgłoszeń. W zeszłym roku na naszej scenie gościliśmy 82 zespoły z terenu południowej Polski, ponad 1200 uczestników zaprezentowało swoje umiejętności taneczne przed profesjonalnym zespołem sędziów – podkreśla Paweł Kulczyński z Miejskiego Domu Kultury „Kazimierz”. W tym roku tancerze będą rywalizować w grupach podzielonych na cztery kategorie wiekowe: do 9 lat, od 10 do 13 lat, od 14 do 16 lat i powyżej 17 lat.   Będzie ich oceniać profesjonalne jury, reprezentowane przez: Witalija Jakimowicza – baletmistrza, absolwenta kijowskiej szkoły baletowej, pedagoga, choreografa, trenera klasy Polish Level I Cheerleaders, sędziego cheerleaders, Małgorzatę Szyszkę – dyplomowanego trenera i choreografa tańca ludowego, Sabinę Delmaczyńską – trenera, instruktora, choreografa w technikach: modern, tańca współczesnego, jazz, tancerkę Grupy Tańca Współczesnego, Agnieszkę Grzywę – Wicemistrzynię Europy w IX ELITE Cheerleading Championship 2012 Niemcy, uczestniczkę Mistrzostw Świata ICU- Orlando Floryda USA oraz IASF Floryda USA, Wicemistrzynię Europy w IX ELITE Cheerleading Championship 2012 Niemcy. Ogólnopolski Festiwal Taneczny „Róża” objął honorowym patronatem prezeydent Sosnowca Arkadiusz Chęciński.   (s)

„Rotmistrz Witold Pilecki” na deskach TDZ

dodane 29.02.2016
[Będzin] W czwartek 3 marca w Teatrze Dzieci Zagłębia im. Jana Dormana w Będzinie będzie można zobaczyć spektakl opowiadający o życiu i śmierci jednego z najodważniejszych ludzi ruchu oporu podczas II wojny światowej pt.„Rotmistrz Witold Pilecki”. Zostanie on zaprezentowany przez młodzież z grupy teatralnej Miejskiego Ośrodka Kultury w Wojkowicach. Reżyserką i autorką scenariusza jest Iwona Olszówka, w rolę rotmistrza wcielił się Michał Koba. Premiera tej sztuki odbyła się w maju ubiegłego roku na scenie Miejskiego Ośrodka Kultury w Wojkowicach. Wśród publiczności znalazł się wtedy Andrzej Pilecki, syn rotmistrza, który z dużym uznaniem przyjął spektakl będący dziełem wojkowickiej grupy teatralnej.   Sztuka przedstawia bohaterskie życie rotmistrza, począwszy od jego szczęśliwego życia z rodziną w Sukurczach, poprzez czasy II wojny światowej, pobyt w Oświęcimiu, uczestnictwo w Powstaniu Warszawskim, pobyt we Włoszech oraz czasy powojenne,działalność konspiracyjną i warszawskie więzienie na Mokotowie. Witold Pilecki w 1940 roku dobrowolnie trafił do Auschwitz, z którego udało mu się uciec trzy lata później. Jako więzień nr 4859 opracował pierwsze raporty o ludobójstwie w obozie zagłady. W 1947 roku został zatrzymany przez władze komunistyczne, a następnie skazany na śmierć i stracony. Do dziś nie odnaleziono miejsca jego spoczynku. Spektakl rozpocznie się o godzinie 17.00. Bilety wstępu są w cenie 10 zł.   (s)

Z Agatą Tuszyńską o „Narzeczonej Schulza” i nie tylko

dodane 29.02.2016
[Sosnowiec] Agata Tuszyńska – pisarka, poetka, reportażystka i biografistyka będzie gościem Miejskiej Biblioteki Publicznej w Sosnowcu. Spotkanie autorskie odbędzie się we wtorek 1 marca o godz. 18.00 w Auli Biblioteki Głównej przy ul. Kościelnej 11. Rozmowę, m.in. na temat książki „Narzeczona Schulza”, poprowadzi Ewa Niewiadomska z Polskiego Radia Katowice. Wstęp wolny. Agata Tuszyńska karierę literacką zaczynała w periodykach kulturalnych jako autorka tekstów o teatrze. Debiutowała w roku 1990 biografią findesieclowej aktorki warszawskiej, Marii Wisnowskiej. W tym samym roku wydała w Instytucie Literackim w Paryżu książkę „Rosjanie w Warszawie”, opisującą życie i kulturę zniewolonej stolicy w latach zaboru rosyjskiego. Materiały do biografii noblisty Isaaca Bashevisa Singera, urodzonego w Polsce i tworzącego w jidysz, Tuszyńska zbierała w Stanach Zjednoczonych, Izraelu, Francji i na polskiej prowincji. Książka „Singer. Pejzaże pamięci”, wydana w 1994 i wielokrotnie wznawiana w Polsce, ukazała się również w USA i we Francji. Tuszyńska kontynuowała swoje zainteresowania odchodzącym światem polskich Żydów w tomie reportaży izraelskich „Kilka portretów z Polską w tle”. „Wyznania gorszycielki” - wspomnienia Ireny Krzywickiej, pisarki i feministki, autorki „Wiadomości Literackich” i wieloletniej przyjaciółki Tadeusza Boya-Żeleńskiego, Agata Tuszyńska spisywała w podparyskiej miejscowości, gdzie Krzywicka mieszkała od połowy lat 60. Tuszyńska powróciła do historii Krzywickiej po jej śmierci w książce „Długie życie gorszycielki”. Wydana w marcu 2005 bestsellerowa „Rodzinna historia lęku”, nominowana do Prix Medicis, to dramatyczna i wielowymiarowa opowieść o losach jej polskich i żydowskich przodków. Zapis walki z chorobą nowotworową jej męża jest tematem „Ćwiczeń z utraty”, bardzo osobistej książki Tuszyńskiej (2007), wydanej także po francusku i koreańsku. Najbardziej kontrowersyjna w jej  dorobku okazała się „Oskarżona: Wiera Gran”- historia śpiewaczki z warszawskiego getta oskarżonej po wojnie o kolaborację z Niemcami. Wszechobecną bohaterką tej i innych książek Tuszyńskiej jest PAMIĘĆ, jej bolesne węzły, tajemnicze kształty, zmienne oblicza. „Tyrmandowie. Romans amerykański”, kolejna publikacja Tuszyńskiej, to opowieść o ostatnim okresie życia autora „Złego” u boku jego amerykańskiej żony Mary Ellen Fox. Blisko setka niepublikowanych listów Tyrmanda dopełnia wspomnienia wdowy, pokazując zupełnie nieznaną twarz playboya znad Wisły. Ponadto  Tuszyńska wraz z Jerzym Żurkiem są współautorami dramatu w sześciu obrazach „Wiera”, opublikowanym w miesięczniku Dialog (11/2013). Równolegle z biografistyką i reportażem Agata Tuszyńska uprawia twórczość poetycką. Jest autorką sześciu zbiorów poezji, z których najnowszy zatytułowany „Nadzieja 2” ukazał się zimą 2010 r. Współpracuje z „Zeszytami Historycznymi", „Zeszytami Literackimi", „Tygodnikiem Powszechnym", „Kresami" i „Odrą", współpracowała z „Paryską Kulturą". Członek Stowarzyszenia Pisarzy Polskich, PEN-Clubu i ZAiKS-u. Stypendystka Uniwersytetu Columbia, Fundacji Fulbrighta, MacDowell, Ledig-Rowohlt, Kościuszkowskiej, Instytutu Yad Vashem i American Jewish Archives. Laureatka nagrody PEN-Clubu im. Ksawerego Pruszyńskiego za wybitne osiągnięcia w dziedzinie reportażu i literatury faktu. Tuszyńska została uhonorowana srebrnym medalem „Zasłużony Kulturze Gloria Artis". Wydaną w 2015 książkę „Narzeczona Schulza” poświęciła Józefinie Szelińskiej, jedynej kobiecie, której Bruno Schulz zaproponował małżeństwo. Książka została także przetłumaczona na język francuski. „La Fiancée de Bruno Schulz" nominowano do Prix Medicis  i do Prix Femina w 2015. Bibliografia: I znowu list . Warszawa: Oficyna Poetów, 1990 Wisnowska. Warszawa: WAiF, 1990 Rosjanie w Warszawie. Warszawa: Interim, 1992 Wyznania gorszycielki. Pamiętniki Ireny Krzywickiej. Warszawa: Czytelnik, 1992 Zamieszkałam w ucieczce. Lublin: Kresy, 1993 Kilka portretów z Polską w tle. Reportaże izraelskie. Gdańsk: Marabut, 1993 Singer. Pejzaże pamięci. Gdańsk: Marabut, 1994 Wygrać każdy dzien. Warszawa: Diana, 1996 Adresat nieznany. Warszawa: Diana 1998 Długie życie gorszycielki. Losy i świat Ireny Krzywickiej. Warszawa: Iskry, 1999 Maria Wisnowska. Jeśli mnie kochasz - zabij!, Warszawa: Wydawnictwo Książkowe Twój Styl, 2003 Miejsce przy oknie, Warszawa: Wydawnictwo Nowy Świat, 2004 Rodzinna historia lęku , Kraków: Wydawnictwo Literackie, 2005 Ćwiczenia z utraty, Kraków: Wydawnictwo Literackie, 2007 Krzywicka. Długie życie gorszycielki, Kraków: Wydawnictwo Literackie, 2009 Oskarżona: Wiera Gran , Kraków, Wydawnictwo Literackie, 2010 Tyrmandowie. Romans amerykański, Wydawnictwo mg, 2012 Wiera. Dramat w sześciu obrazach, Dialog, 2013, nr.11 Narzeczona Schulza, Kraków, Wydawnictwo Literackie, 2015   (s)

Kino w Bibliotece – cykl „Kobieta w roli głównej”

dodane 29.02.2016
[Sosnowiec] Miejska Biblioteka Publiczna w Sosnowcu serdecznie zaprasza wszystkich stałych bywalców Kina w Bibliotece oraz osoby, które dotąd nie miały okazji uczestniczyć w darmowych środowych seansach, na projekcje w ramach nowego cyklu „Kobieta w roli głównej”. Wstęp wolny.   Marcowe wieczory tym razem wypełnią poruszające dramaty, trzymające w napięciu thrillery i zaskakujące biografie – filmy ukazujące niezliczone oblicza silnych i fascynujących postaci kobiecych. W repertuarze znajdą się filmy nie tylko dla kobiet! W środę 2 marca o godz. 18.00 jako pierwsza w cyklu zostanie zaprezentowana ekranizacja kontrowersyjnej powieści Zoe Heller w reżyserii Richarda Eyre. W rolach głównych Cate Blanchett i Judi Dench. Jest to historia czterdziestoletniej Sheby, która dołącza do grona pedagogicznego szkoły św. Jerzego jako nauczycielka sztuki. Szybko zyskuje nową przyjaciółkę – zgorzkniałą starą pannę Barbarę, jednak ma jeszcze innego przyjaciela - piętnastoletniego chłopca, z którym nawiązuje sekretny romans. Całą tę sytuację obserwuje Barbara, która staje się kronikarką zbliżającego się skandalu… Seanse odbywać się będą tradycyjnie w wygodnej Auli Biblioteki Głównej przy ul. Kościelnej 11 w środy: 2,9,16,23 i 30 marca o godz. 18.00. Filmy będą wyświetlane w wersji z napisami. Szczegółowy repertuar dostępny jest na plakatach w Bibliotece Głównej MBP.   Pytania okolejne tytuły filmów można kierować na adres: kinga.baranowska@biblioteka.sosnowiec.pl lub pod numer telefonu 32 266 43 76 (po godz. 15.00 pod numer 32 266 64 72). Tytuły poszczególnych filmów nie są reklamowane w mediach ze względu na wymogi umowy licencyjnej.   (s)
Wróć

Alert

 

Jesteś świadkiem ważnego wydarzenia?
Urzędnicza bezmyślność dobrowadza Cię do szału?
Wiesz o czymś, co może zainteresować media?

 

Napisz do "Wiadomości Zagłębia": redakcja@wiadomoscizaglebia.pl

KONKURSY

 

PRACA

 

 

 

 

Adres redakcji:

"Wiadomości Zagłębia"
ul. Kilińskiego 43

41-200 Sosnowiec

e-mail: redakcja@wiadomoscizaglebia.pl