Informujemy, że na tej stronie stosujemy pliki cookies (tzw. ciasteczka). Korzystając ze strony wyrażają Państwo zgodę na używanie cookie, zgodnie z aktualnymi ustawieniami przeglądarki.
Jeśli chcą Państwo zmienić tę opcję, należy zmienić ustawienia przeglądarki dotyczące przechowywania i uzyskiwania dostępu do plików cookies w Państwa komputerze. Rozumiem komunikat.

Kliknij tu aby zamknąć powiadomienie.

Radzimy - pomagamy

dodane 02.01.2014

Co robić gdy bliska osoba cierpi na zaburzenia psychiczne?

Wielu z nas dotyka problem, gdy najbliższych dopada choroba powodująca zaburzenia psychiczne. Niekiedy osoba nią dotknięta nie wyraża zgody na leczenie. Co wtedy mogą zrobić najbliżsi?


W przypadku, jeżeli dana osoba nie jest ubezwłasnowolniona całkowicie lub częściowo, z uwagi na swoją chorobę, rodzina nie musi rozkładać bezradnie rąk. Ustawodawca dopuścił w szczególnych przypadkach możliwość leczenia chorego bez jego zgody, a nawet wbrew jego woli. Jednak stosowanie tych przepisów powinno stanowić ostateczność. Oczywiście pierwszym krokiem najbliższych powinny być próby przekonania chorego, aby samodzielnie zgodził się na wizytę u specjalisty. Zwykle w takich przypadkach prośby trafiają w próżnię. Ma to również związek z panującą powszechną niechęcią do kontaktu z lekarzem psychiatrą, czy też same zmiany w psychice nie pozwalają uświadomić sobie o występującym problemie.

 

Powyższe zagadnienie reguluje ustawa o ochronie zdrowia psychicznego. Co istotne prawo odróżnia pojęcie choroby psychicznej od zaburzeń psychicznych. Traktując zaburzenia jako pojęcie szersze, obejmujące wszelkie zakłócenia czynności psychicznych uważane za nieprawidłowe. Osobą z zaburzeniami psychicznymi jest osoba: chora psychicznie, upośledzona umysłowo, wykazująca inne zakłócenia czynności psychicznych, które zaliczane są do zaburzeń.

 

Zgodnie z treścią ustawy osoba, której zachowanie wskazuje na to, że z powodu zaburzeń psychicznych może zagrażać bezpośrednio życiu lub zdrowiu własnemu lub innych, bądź nie jest zdolna do zaspokajania podstawowych potrzeb życiowych, może być poddana badaniu psychiatrycznemu również bez swojej zgody. W takim przypadku dopuszczalnym jest także użycie przymusu bezpośredniego wobec chorego, ale tylko wtedy gdy przepisy na to pozwalają albo osoba taka: dopuszcza się zamachu na życie własne lub cudze; bezpieczeństwo powszechne; w sposób gwałtowny niszczy lub uszkadza przedmioty znajdujące się w jej otoczeniu. O użyciu przymusu decyduje lekarz, który określić musi rodzaj zastosowanego środka oraz osobiście nadzorować jego wykonanie.

 

Przyjęcie osoby chorej psychicznie do szpitala bez jej zgody nastąpić może w sytuacji, jeśli dotychczasowe zachowanie takiej osoby wskazuje, że z powodu choroby istnieje bezpośrednie zagrożenie dla zdrowia lub życia własnego lub cudzego. O przyjęciu do szpitala postanawia lekarz, po uprzednim osobistym zbadaniu takiej osoby i zasięgnięciu w miarę możliwości opinii drugiego lekarza psychiatry lub psychologa. Ponadto lekarz dokonując tych czynności obowiązany jest poinformować chorego o przyczynach przyjęcia do szpitala jak również poinformować pacjenta o jego prawach. Samo przyjęcie do szpitala powinno być zatwierdzone przez ordynatora w ciągu 48 godzin od chwili przyjęcia. Natomiast obowiązkiem kierownika placówki, do której trafił chory jest powiadomienie o tym fakcie sądu opiekuńczego właściwego dla miejsca siedziby szpitala w ciągu 72 godzin od chwili przyjęcia chorego.

 

Osoba, której dotychczasowe zachowanie powoduje uzasadnione wątpliwości co do jej choroby psychicznej może zostać przyjęta na oddział bez wymaganej zgody, celem wyjaśnienia tych wątpliwości. Pobyt w szpitalu, w związku z powyższym nie może trwać dłużej niż 10 dni.

 

Na podstawie otrzymanego ze szpitala zawiadomienia albo wskutek wniosku złożonego przez chorego, jego przedstawiciela ustawowego, małżonka, krewnych w linii prostej czy między innymi rodzeństwa, właściwy sąd opiekuńczy postanowi o wszczęciu postępowania, dotyczącego przyjęcia do szpitala psychiatrycznego. To wniosku należy dołączyć orzeczenie lekarza psychiatry uzasadniające potrzebę umieszczenia chorego w szpitalu. Jego brak spowoduje zwrot wniosku. Jednak przepisy przewidują wyjątek, mianowicie jeśli treść i załączone do wniosku dokumenty uprawdopodobniają zasadność przyjęcia chorego, a złożenie orzeczenia lekarskiego nie jest możliwe, sąd zarządzi o poddaniu osoby chorej odpowiedniemu badaniu.

 

Dodatkowo osobą przyjętą do szpitala psychiatrycznego bez wymaganej zgody może być także osoba, której dotychczasowe zachowanie wskazuje no to, że nieprzyjęcie jej do szpitala spowoduje znaczne pogorszenie stanu jej zdrowia psychicznego albo osoba, która będąc niezdolna do samodzielnego zaspokajania podstawowych potrzeb życiowych, podczas pobytu w szpitalu będzie rokować poprawę stanu swoejgo zdrowia.

 

Patryk Żmija, prawnik

Wróć Archiwum działu

Alert

 

Jesteś świadkiem ważnego wydarzenia?
Urzędnicza bezmyślność dobrowadza Cię do szału?
Wiesz o czymś, co może zainteresować media?

 

Napisz do "Wiadomości Zagłębia": redakcja@wiadomoscizaglebia.pl

KONKURSY

 

PRACA

 

 

 

 

Adres redakcji:

"Wiadomości Zagłębia"
ul. Kilińskiego 43

41-200 Sosnowiec

e-mail: redakcja@wiadomoscizaglebia.pl